داستان زندگی یک پرنده؛ آسمان خانه من است
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۷۶۵۸۵۰
خبرگزاری میزان- لباس خفاشی را به تن می‌کند، سوار هواپیما می‌شود و چند دقیقه بعد مانند یک عقاب در دل آسمان با سرعتی معادل ۲۰۰ کیلومتر در ساعت فرمانروایی می‌کند؛ نیما اباذری اولین خلبان ایرانی است که موفق شده «وینگ سوییت» را در آسمان ایران تجربه کند.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، لباس خفاشی را به تن می‌کند، سوار هواپیما می‌شود و چند دقیقه بعد مانند یک عقاب در دل آسمان با سرعتی معادل ۲۰۰ کیلومتر در ساعت فرمانروایی می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او ۳۵ سال دارد، ساکن ایران است و مدتی است که در آسمان کشور‌های مختلف می‌پرد، ماجرای او به ورزش پرهیجان «سقوط آزاد» بر می‌گردد. به سال‌ها پیش؛ زمانی که برای اولین بار با ورزش سقوط آزاد در اینترنت آشنا شد. او می گوید: «من همیشه در رویاهایم پرواز در آسمان را می‌دیدم و نقاشی‌هایم در آن دوران پر بود از مردی که از هواپیما می‌پرد، تا جایی که به یاد دارم من همیشه دوست داشتم شبیه یک پرنده در دل ابر‌ها پرواز کنم تا اینکه فیلمی از خلبانی دیدم که از هواپیما می‌پرید و با استفاده از یک لباس خفاشی در دل آسمان پرواز می‌کرد و زمانی که به سطح زمین نزدیک می‌شد چترش را باز می‌کرد، باورکردنی نبود، شگفت‌انگیز بود، بعد از دیدن این فیلم شروع کردم به جست‌وجو و متوجه شدم نام این ورزش «وینگ سوییت» است. سال ۸۹ بود که تصمیم گرفتم، به‌صورت جدی وارد این رشته ورزشی شوم.»
خلبان جوان ادامه می‌دهد: «ورزش سقوط آزاد جزو خطرناک‌ترین و البته جذاب‌ترین ورزش‌های هوایی در جهان است. در ایران فقط چند خلبان نظامی هستند که می‌توانند با امکاناتی که دارند سقوط آزاد را تجربه کنند و می‌توان گفت این ورزش بیشتر به نیرو‌های انتظامی اختصاص دارد به همین خاطر است که این رشته در ایران مربی رسمی ندارد و هیچ باشگاهی هم در کشور وجود ندارد که ورزشکاران علاقمند به سقوط آزاد بخواهند برای آموزش دیدن به آنجا مراجعه کنند».
وی ادامه می‌دهد: «بعد از سال‌ها تجربه کاری در این رشته، باز هم باید برای تمرین سفر کنم، من در دوبی در کنار «رضا مرادی» یکی از بهترین ورزشکاران رشته سقوط آزاد تمرین‌هایم را دنبال می‌کنم.»
او بعد از مشاهده آن فیلم مدت‌ها به دنبال یک باشگاه خوب می‌گشت تا بتواند این رشته را زیرنظر استادان مجرب یاد بگیرد و سر انجام کشور تایلند را به عنوان مقصد انتخاب کرد. در این کشور یک باشگاه بزرگ وجود داشت که زیرنظر ورزش‌های هوایی کشور آمریکا فعالیت می‌کرد و بسیار معتبر بود. من با مقدار پولی که پس‌انداز کرده بودم در این باشگاه ثبت‌نام کرد و شروع کردم به تمرین.
چند قدم تا پرنده شدن
دوره‌های مختلفی را دراین باشگاه گذراند و توانست مدرک «ای‌اف‌اف» خود را دریافت کند: «تازه طعم خلبان بودن در رشته‌های سقوط آزاد زیر دندانم مزه کرده بود که تصمیم گرفتم مدارک دیگری در این زمینه دریافت کنم، به همین خاطر به کشور‌هایی مانند امارات متحده، ترکیه و روسیه سفر کردم و توانستم چندین مدرک معتبر در این زمینه دریافت کنم.»
نیما اباذری خاطره‌ای از دورانی تعریف می‌کند که اولین پرش تند (دونفره) خود را در دوران آموزشی تجربه کرد: «هر دوره آموزشی، همه خلبان‌ها هنگام پریدن استرس دارند، اما من استرس نداشتم و این موضوع برای مربی من بسیار جالب بود. زمانی که در هواپیما باز شد من با هیجان خاصی پریدم، سرعت‌مان خیلی زیاد بود و من دنیایی را دیدم که تا آن روز ندیده بودم و از همان روز تا امروز در همان دنیا زندگی می‌کنم و نمی‌توانم از آن دل بکنم.»
این خلبان جوان یادی می‌کند از دورانی که در کشور روسیه با جدیت برای دریافت مدرک خود تلاش می‌کرد: «برای دریافت مدرک در سطح «بی» به روسیه رفته بودم روزی که قرار بود برای اولین بار پرش از پشت را تجربه کنم هوا ابری بود، سقوط از میان ابر‌ها یکی از رویایی‌ترین لحظاتی بود که این رشته جالب و هیجان‌انگیز به من هدیه داد.»
می‌گوید که چتربازی حرفه‌ای تازه از زمانی شروع می‌شود که یک خلبان مدرک خود را در سطح «سی» دریافت کند: «من مدرک سی خود را از روسیه گرفتم. زمانی که تعداد پرش‌های یک خلبان زیر ۲۰۰ پرش باشد اجازه دوربین نصب کردن ندارد. وقتی می‌توانستم ۲۰۰ پرش را ثبت کنم توانستم از پرش‌هایم فیلم بگیرم و پس از آن بود که با رشته شگفت‌انگیز وینگ سوییت آشنا شدم. بگذارید بدون رودربایستی بگویم هیچ کدام از ورزش‌های اکستریم زمینی و هوایی هیجان‌انگیزتر از رشته وینگ سوییت نیست.»
آسمان، خانه من است
انسان از روزگار‌های دور، آرزوی پرواز را در سر داشته و دست پیدا کردن به این آرزو باعث اختراع هواپیما و چتر شده است و این روز‌ها هم آرزوی پرواز کردن آنقدر برای انسان بی‌بال پررنگ است که دست به اختراع هرچیزی می‌زند تا بتواند هرچه بیشتر شبیه به پرنده‌ها در آسمان پرواز کند و وینگ سوییت یکی از اختراع‌های انسان در راستای تحقق بخشیدن به این آرزوست: «انسان تاکنون انواع مختلف پرواز در آسمان را تجربه کرده است پرواز با کایت، پاراگلایدر، چتر، هواپیما، هلی‌کوپتر و ... اما باید گفت: در این میان، ریسک پرواز با لباس وینگ سوییت یا همان لباس خفاشی از همه بیشتر است. انسان زمانی که این لباس را می‌پوشد و در آسمان می‌پرد شباهت بیشتری با پرنده‌ها دارد. به نظر من در حال حاضر تنها زمانی انسان می‌تواند پرواز واقعی را تجربه کند که با لباس وینگ سوییت در آسمان بپرد و بین ابر‌ها و نور خورشید سرعتی بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت را تجربه کند.»
این خلبان جوان ایرانی می گوید: «بعد از گذراندن دوره‌های سخت در کشور‌های دیگر بالاخره موفق شدم زمستان ۹۲ در آسمان شهر کرج، وینگ سوییت کنم و به این ترتیب عنوان اولین ایرانی که در آسمان کشور وینگ سوییت کرد را کسب کردم.»
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
منبع: خبرگزاری میزان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۷۶۵۸۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام پرنده رکورد جهانی بالاترین ارتفاع پرواز را در اختیار دارد؟ | برخورد کرکس روپل با یک هواپیما در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یورونیوز، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس دال روپل (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما علیرغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود ۵ پر کامل و ۱۵تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از ۲ متر می‌رسد، با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به درنای خاکستری اشاره کرد. محققان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها، مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است